BORNE SULINOWO
Borne Sulinowo miasto w województwie zachodniopomorskim, powiecie szczecinieckim, siedziba gminy. Liczy ponad 3700 mieszkańców. Do 1993 miasto było niedostępne dla Polaków, znajdował się tam potężny garnizon wojsk radzieckich, którego powierzchnia przekraczała 18 tysięcy hektarów. Stacjonowały tam następujące formacje:
- 6 Dywizja Zmechanizowana i wchodzące w jej skład jednostki podległe:
- 125, 16 Pułk Zmechanizowany;
- 80 Pułk Czołgów;
-193 Pułk Artylerii;
- 90 Batalion Czołgów;
- 54 Batalion Sygnalizacyjny;
- 494 Batalion Artylerii Przeciwpancernej;
- 71, 101, 1083, 81 Bataliony Wsparcia;
- 126 Batalion Rozpoznania.
Z miasteczkiem sąsiadował radziecki poligon wojskowy (na którym jednostki te ćwiczyły, szkoliły się). Pochodzenie pierwszej jednostki wojskowej datuje się na czasy niemieckie (jednostka Wehrmachtu).
Budynek Urzędu Miasta i Gminy
Miała ona na celu ochronę wschodniej granicy Niemiec, wchodziła w skład Wału Pomorskiego. Wtedy wzniesiono tutaj liczne budynki koszarowe, które w większości przetrwały do naszych czasów np. budynek Urzędu Gminy, szkoły, poczty, willa generała Armii Radzieckiej Wiktora Dubinina, dom oficera, szpital itd. Niektóre nie miały takich szans na przetrwanie np. willa Guderiana, po której obecnie pozostały tylko ruiny (spłonęła w 1990 roku). W latach II wojny światowej istniał w mieście i okolicy obóz jeniecki Gross Born (jeńcy francuscy, rosyjscy, polscy). W 1945 roku Niemcy wycofali się pozostawiając jednostkę w stanie nienaruszonym. Rosjanie przybyli na te ziemie po 1945 roku i podobnie jak w innych miejscach na Ziemiach Odzyskanych zajęli obiekty wojskowe tworząc własną jednostkę z zapleczem poligonowym.
Były radziecki poligon wojskowy w okolicy Bornego Sulinowa wrzosowiska
W ten sposób powstało miasto - garnizon, w którym stacjonowały tysiące żołnierzy. oprócz jednostki wojskowej składającej się z licznych obiektów znajdował się tutaj także magazyn paliw o pojemności 66, 8 tysiąca metrów sześciennych. Ostatnim dowódcą jednostki w Bornym Sulinowie był generał Wiktor Dubinin. Dnia 21 października 1992 roku wojska radzieckie opuszczają miasto. Dzięki staraniom pani Teresy Knopik miasto ożyło, stało się siedzibą gminy. Znów tętni życiem. Budynki w znacznej części mają już swoich właścicieli (napływają tutaj ludzie z całej Polski szukający ciszy i kontaktu z przyrodą). Zaczyna podobnie jak okoliczne miejsca powracać do normalności. Władze gminy starają się przyciągać turystów. Atrakcji szczególnie przyrodniczych i militarnych nie brakuje. Miejsce znakomicie nadaje się do wypoczynku turystycznego. Być może tak właśnie będzie wyglądać przyszłość gminy ośrodka turystycznego. Większość zamieszczonych na tej stronie zdjęć pochodzi z oficjalnego serwisu internetowego www.bornesulinowo.pl , niektóre są autorstwa P. Łopatki pozostałe zaś pochodzą z moich prywatnych zbiorów.
Współczesne zdjęcia Bornego Sulinowa
TEREN LĄDOWISKA BORNE SULINOWO
Określany potocznie mianem lotniska Borne Sulinowo nie jest właściwym lotniskiem. Jest to dawne lądowisko śmigłowców użytkowane obecnie przez Stowarzyszenie Lotnicze w Bornym Sulinowie. Odbywają się tam liczne festyny lotnicze, a także popisy modelarzy. Dane techniczne lotniska:
- pas główny długość 235 metrów, szerokość 15 metrów, nawierzchnia betonowa;
- pas startowy pomocniczy długość 220 metrów, szerokość 10 metrów, nawierzchnia betonowa;
- pas pomocniczy długość 250 - 350 metrów, szerokość 85 - 120 metrów, nawierzchnia trawiasta;
Nadaje się ono do lądowania małych samolotów lub śmigłowców.
PLAN MIASTA BORNE SULINOWO
Plan miasta, aby powiększyć kliknij na miniaturę
Plan pochodzi ze strony www.bornesulinowo.pl